شعری از پابلو نرودا

ترجمه از احمد شاملو 

به آرامی آغاز به مردن میکنی 

اگر سفر نکنی؛ 

اگر کتابی نخوانی؛ 

اگر به اصوات زندگی گوش ندهی؛ 

اگر از خودت قدردانی نکنی.  

به آرامی آغاز به مردن می کنی 

اگر برده عادات خود شوی؛ 

اگر همیشه از یک راه تکراری بروی؛ 

اگر روزمرگی زندگی را تغییر ندهی؛ 

اگر رنگ های متفاوت به تن نکنی؛ 

یا اگر با افراد ناشناس صحبت نکنی.  

تو به آرامی آغاز به مردن میکنی 

اگر از شور و حرارت؛ 

از احساسات سرکش؛ 

و از چیزهایی که چشمانت را به درخشش وا میدارند؛ 

و ضربان قلبت را تندتر می کنند 

دوری کنی؛  

تو به آرامی آغاز به مردن میکنی 

اگر هنگامی که با شغلت؛ یا عشقت شاد نیستی؛ آن را عوض نکنی؛ 

اگر برای مطمئن در نامطمئن خطر نکنی؛ 

اگر ورای رویاها نروی 

اگر به خودت اجازه ندهی 

که حداقل یک بار در تمام زندگی ات 

ورای مصلحت اندیشی بروی 

امروز زندگی را آغاز کن! امروز مخاطره کن! امروز کاری کن! نگذار که به آرامی بمیری!